Sint-Pieterskerk

De bakstenen neogotische Sint-Pieterskerk uit 1878-1880 is een ontwerp van architect Charles Demaeght. Het meubilair is evenwel ouder: zo dateert de stenen doopvont van 1597 en zijn de twee biechtstoelen vroeg-18de-eeuws.

Over dit gebouw

De bakstenen neogotische Sint-Pieterskerk uit 1878-1880 is een ontwerp van architect Charles Demaeght. Het meubilair is evenwel ouder: zo dateert de stenen doopvont van 1597 en zijn de twee biechtstoelen vroeg-18de-eeuws. In 1896 kregen de broers Adrien en Salomon Van Bever (Laken) de opdracht een orgel te bouwen voor de nieuwe kerk. Het instrument sluit aan bij de toen heersende romantische traditie. Elk voorjaar wordt er een orgelfestival georganiseerd. De Kortenbergse orgelbouwer Jean-Pierre Draps voert een restauratie in fases uit.

Het praalgraf van de familie de Villegas bevindt zich in de linkerzijbeuk. Het is vervaardigd uit zwart marmer en draagt bovenaan in wit marmer het wapenschild van het adellijk geslacht de Villegas, laatste heren van het Graafschap Sint-Pieters-Jette

Bekijk zeker het houtsnijwerk eens van nabij: de medaillons op de biechtstoelen, zoals het medaillon van de H.-Hiëronymus (aan de linkerkant), dat van de H.-Gregorius de Grote (aan de rechterkant) en dat van St.- Pieter (boven het linker zijaltaar, met de haan links afgebeeld).

De processievaandels, op twee plaatsen, komen van de broederschappen, lekenorganisaties die zich inzetten voor een bepaald godvruchtig doel, die sinds de 18de tot in het begin van de 20ste eeuw hebben bestaan in de parochie.

Het pronkstuk van de kerk is het Mariabeeld met het Kind Jezus, vooraan rechts in de kerk, maar liefst 1,90m hoog. De doopvont is wellicht het oudste kunstwerk van de kerk (1597).

Other nearby buildings

Stadsbegraafplaats Leuven

De stadsbegraafplaats aan de Philipssite (naar de herkenbare gebouwen van de voormalige Philipsfabrieken) is de “centrale” Leuvense begraafplaats, waar ook de administratie zetelt.

Sint-Corneliuskerk

De Sint-Corneliuskerk met het omringende kerkhof en de afsluitingsmuur is sinds 1942 bij Koninklijk Besluit beschermd als landschap en sinds 1958 als monument.