Bekijk religieus erfgoed in heel Europa

Dit is een van de oudste kerken in de provincie. Deels tufsteen en deels baksteen. De zichtbare romaanse kenmerken zitten in de toren: nissen in verschillende afmetingen. Aan het schip is hiervan weinig meer te zien o.a. door de grote spitsboogramen en de bepleistering.

In 1849 werd dit van oorsprong 13e eeuwse zaalkerkje grondig verbouwd waarbij veel van het middeleeuwse karakter verloren ging. Oorspronkelijk waren er gemetselde gewelven, waavan in de muur nog boogvormen herkenbaar zijn. De kerk van Zuurdijk is zeker van 1287, maar later gevonden bouwsporen maken het aannemelijk dat de kerk een jaar of vijftig ouder is.

In 1283 was er al sprake van het kerspel Grashusen. De middeleeuwse kerk stamt waarschijnlijk ook van die tijd. In 1871 werden deze monumentale kerk en de toren afgebroken, en werd in plaats daarvan voor het bedrag van 7000 gulden een nieuwe kerk gebouwd. Het bleek een slecht gebouwde kerk die continu onderhoud vereiste.

De kerk van Kortehemmen dateert waarschijnlijk uit de dertiende eeuw. De kerk heeft een sober karakter, zowel van binnen als van buiten. De preekstoel stamt uit de Renaissance. Naast de kerk staat een klokkenstoel uit de achttiende eeuw.

De klokkenstoel staat bij het kleine kerkhof in Nijeholtwolde.

Dit eenbeukige kerkje is rond 1300 in romanogotische stijl gebouwd, vermoedelijk als kapel van de naastgelegen state, thans een boerderij. In het koor van het kerkje bevindt zich de grafkelder van de familie Tjaerda van Starkenborch.

Mooi gelegen en intrigerend is dit overblijfsel van wat ooit een dubbelklooster ter ere van de Heilige Felicitas was. Wat rest is een zaalkerkje met halfronde koorafsluiting. Vanaf de stichting in de 13e eeuw werd de kerk gebruikt door de broeders en zusters van het benedictijnenklooster Germania.

In 1653 kreeg stadsbouwmeester Coenraed Roelfs de opdracht tot het bouwen van een kerk in Sappemeer. Het werd een achtkantige kerk met een koperen koepeldak. In 1791 werd het vervallen koepeldak vervangen door een zadeldak in de vorm van een Grieks kruis.

Documenten hebben aangetoond dat hier in 1350 al een kerk stond. De huidige kerk is van 1778.

Dit 13e eeuwse zaalkerkje is genoemd naar de bekende 'apostel der Groningers', de heilige Liudger. In 1664 is de kerk grondig verbouwd waarbij gebruik is gemaakt van de kloosterstenen van het in 1580 verwoeste klooster Sint-Bernardus te Aduard. Het rijke interieur van de Ludgeruskerk wordt zichtbaar nadat 'Dit is de poorte des hemels' is betreden: de zuidelijke toreningang.